Pod koniec stycznia br. C. Johnco, B. Kugler, T. Murpy i E. Storch w artykule „Obsessive-compulsive symptoms in adults with Lyme disease” opublikowali podsumowanie własnych badań skupiających się na objawach obsesyjno-kompulsywnych u chorych na boreliozę (“General Hospital Psychiatry”, III-IV, udostępnione online w zasobach National Center for Biotechnology Information, 31 stycznia 2018 r.).
Za pomocą ankiet przebadano 147. pacjentów w wieku od 18. do 82. lat. Okazuje się, że 84 procent badanych zadeklarowało, że ma “istotne klinicznie” zaburzenia obsesyjno-kompulsywne; 26 procent stwierdziło, że “istotne objawy” pojawiły się u nich w czasie pierwszych sześciu miesięcy po zdiagnozowaniu boreliozy; a 51 procent uważa, że występujące u nich zaburzenia obsesyjno-kompulsywne były czasowo powiązane z boreliozą. Przy czym 44 procent badanych uważa te objawy za problematyczne.
U 51 procent badanych przynajmniej “pewna poprawa”, jeśli chodzi objawy obsesyjno-kompulsywne, nastąpiła po leczeniu antybiotykami.
Autorzy badań wskazują na dwie możliwe przyczyny pojawienia się objawów obsesyjno-kompulsywnych u chorych na boreliozę. Z jednej strony ich geneza może być czysto fizjologiczna, czyli może wynikać z toczących się stanów zapalnych i ich wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Z drugiej zaś – może to być “odpowiedź somatyczna” na samą diagnozę boreliozy. To znaczy osoby chore mogą poprzez zaburzenia obsesyjno-kompulsywne podejmować próby zapanowania nad objawami boreliozy, co może dawać “tymczasowe poczucie kontroli i ulgę emocjonalną”.
Niewątpliwie zagadnienie wymaga dalszych badań, nie mniej jednak wskazuje, że borelioza może także manifestować się zaburzeniami natury psychicznej.
ncbi.nlm.nih.gov/danielcameronmd.com
Brak komentarzy